Over spanning is bij Joran van Soest niet te klagen. Hij neemt foto’s als uitgangspunt, waar hij vervolgens overheen schildert. Er zijn landschappen te zien maar de menselijke activiteit overheerst. Bij elkaar gebonden takken keren telkens terug, een soort wigwams of het begin van een kampvuur. Nog een vast ingrediënt: zeppelins. Van Soest maakte er ook sculpturen van. De luchtschepen hangen boven een impressie van het landje waar de kunstenaar als kind speelde, ongetwijfeld dromend van een ander uitzicht.